top of page

Γιατί πέθανε μαμά;

Έγινε ενημέρωση: 24 Μαΐ 2021

Οι κούπες του ζεστού καφέ προσπαθούσαν να ζεστάνουν τα χέρια και την ψυχή μας. Μια μικρή παρέα στεκόμασταν στο προαύλιο της εκκλησίας προσπαθώντας να διευθετήσουμε το συναίσθημα της απώλειας ενός αγαπημένου ανθρώπου. Λίγο πριν ήμασταν στο γραφείο τελετών να αποχαιρετήσουμε τον σύντροφο, τον φίλο, τον ξάδερφο και τον συνοδοιπόρο μας.

"Θέλω και εγώ να αποχαιρετίσω τον παππού μου", είπε ο μικρούλης καθώς τον έφερε η μαμά του από το νηπιαγωγείο στην παρέα μας. Αποφασιστικός και σταθερός στη φωνούλα του. Μας έπαιζε, μας γελούσε, με παμπόνηρα γλυκά μάτια, αναζητώντας όμως το δικό μας βλέμμα, την δική μας κατάσταση της ψυχής. "Θέλω να του πάω μια ζωγραφιά και ένα αυτοκινητάκι που παίζαμε μαζί για να έχει εκεί που θα πάει..." Τα λόγια της μητέρας του λιγοστά. "Θα δούμε αγόρι μου, θα δούμε" και οι υπόλοιποι κρατούσαμε σιγή ιχθύος.

Το βράδυ ζωγράφισε ένα κήπο, όπου μέσα υπήρχε ο λόγος ηλιόλουστος φωτεινός, ένας μεγάλος σταυρός και ένα αμαξάκι. Και με τα συναισθήματά του και τις σκέψεις του αγκαλιά πήγε να κοιμηθεί...

Μέσα στα τέσσερα του χρόνια είχε εμπειρίες, όμορφες άσχημες, αλλά αυτή θα ήταν ή πιο βαθιά. Ο παππούς του, που το βλέμμα του ήταν πάντα στον μικρό του ήρωα που ήταν ο καλύτερος του φίλος, που έπαιζε ώρες ατελείωτες με υπομονή μαζί του! Και τώρα ήρθε η ώρα να τον αποχαιρετήσει. Πως δεν ήξερε, γιατί ο θάνατος δεν είναι κάτι ιδιαίτερα κατανοητό για την μικρή του ηλικία. Ναι σίγουρα έχει δει πεθαμένα έντομα, σκουλήκια ή μικρά ζωάκια αλλά στις ταινίες ή στα κόμικς ξανασηκώνονται τρέχουν παίζουν μετά από λίγο. Ο ψυχολόγος συμβούλεψε τους γονείς να μη δει το παιδί τον νεκρό. Ένα μικρό παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τον θάνατο και να το οργανώσει μέσα του. Οι ανησυχίες των μεγάλων γύρω του ήταν πολλές και βαθιές.


Την άλλη μέρα βρεθήκαμε μαζί με την μαμά του και τον μεγάλο ξάδελφο που τον συνόδεψε σε αυτή την ευαίσθητη και σημαντική στιγμή

Από τον δρόμο υπήρχαν κεριά ανάμενα που σαν οδηγοί μας συνοδεύαν στο γραφείο τελετών. Στην είσοδο μας περίμενε μια κυρία που θα μας συντρόφευε όλη την ώρα σε αυτό τον γλυκό αποχαιρετισμό. Βγάλαμε τα μπουφάν, πλύναμε τα χέρια και τα παιδιά ανυπομονούσαν να δουν τον παππού και τον φίλο. Μπήκαμε στο δωμάτιο όπου υπήρχαν κεριά, απαλή μουσική καναπές, πολυθρόνες και ένα φέρετρο κλειστό. Καθίσαν, βγάλαν τα παπούτσια τους και βάλαν τα ποδαράκια επάνω στον καναπέ και κοιτούσαν εμάς. Ο μικρός δεν ήταν σίγουρος και δειλά ρώτησε την μαμά που είναι ο παππούς του. "Εκεί μέσα" του είπε η μαμά του ψύχραιμα και αυτός της έπιασε το χέρι και την πήγε εκεί δίπλα. "Ανοίξτε το" είπε δυνατά, "θέλω να δω τον παππού μου" Η κυρία ζήτησε έναν βοηθό να έρθει και άνοιξε το φέρετρο. Ο νεκρός παππούς, ακίνητος αλλαγμένος. "Πόσο ήρεμος είναι! " Μείναν λίγο ακίνητοι και οι δύο. Ο μικρός ζήτησε τη μαμά να βάλει τα δωράκια του μέσα στο φέρετρο και βγήκε έξω αποχαιρετώντας τον με ευχές. Εκεί έπαιξαν πιάνο προς τιμήν του νεκρού, πήραν μια πέτρα για να θυμούνται την μέρα και οδήγησαν τη νεκροφόρα με μεγάλη περιέργεια.

Απλά, παιδικά, αθώα.


Ήταν τεράστια εμπειρία για μένα να βιώσω αυτή την καθαρότητα και την απλότητα της στιγμής. Τον θάνατο να αγκαλιάζει την ζωή την ίδια στιγμή με πάθος. Μια κατάσταση βαθιά ειρηνική και λυτρωτική.

Μια κατάσταση Ανάστασης.


Χριστός Ανέστη αγαπημένοι





Comments


Featured Posts
Recent Posts
Archive
Search By Tags
Follow Us
  • Facebook Basic Square
  • Twitter Basic Square
  • Google+ Basic Square
  • Facebook Clean Grey

Δωρεάν παιδαγωγικά μυστικά και προτάσεις. Για γονείς, εκπαιδευτικούς και για όλους όσους ενδιαφέρονται για τα παιδιά!

Με την διεύθυνση του email σας γίνεστε μέλη του familyways και κερδίζετε εκπτώσεις και προνόμια

© 2017 Λαμπρινή Τσιλικιτίδου 

Λαμπρινή Τσιλικιτίδου

παιδαγωγικός σύμβουλος

bottom of page