Παραμύθια, αλήθεια και σεξ.
"Ένα παιδί είναι ένα μοναδικό πεδίο ενέργειας. Ένας μικρός γαλαξίας που γεννιέται με όλα τα χρώματα, με κάθε χάρισμα μεσ' την ψυχή του." Έρχεται από τον πνευματικό κόσμο και αφήνεται στα χέρια μας, να μάθουμε οι ίδιοι και να του μάθουμε. Το παιδί θέλει να μάθει, να γνωρίσει, να εξερευνήσει, να βουτήξει με όλες τις αισθήσεις του στον κόσμο τούτο, να βιώσει εμπειρίες με όλο του το είναι. "Και ο διαχειριστής μέχρι το παιδί να ξέρει να διαλέγει είναι ο γονιός, ο δάσκαλος, ο παπάς, εσύ και γω. Και αν ο διαχειριστής είναι κακός στον ρόλο του τότε το πεδίο θα μπλοκάρει, θα γίνει βραχυκύκλωμα. Θα σβήσουν οι ήλιοι, θα χαθούν τα άστρα, θα πάψει η συμμετρία μέσα του." Θα αρρωστήσει, θα συρρικνώσει η λάμψη, η αγάπη και τα χρώματα θα γίνουν πιο θαμπά.
Έχει γίνει της μόδας η "αλήθεια", η "επικοινωνία", το "μοίρασμα" χωρίς φίλτρο.
Σεξουαλικότητα, σεξ, ψυχώσεις και ψυχωτικοί άνθρωποι, βία και εγκλήματα, οικογενειακά προβλήματα, αρρώστιες, όλα τα μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας παραβλέποντας που είναι η ψυχή τους.
Και ναι είναι αλήθεια ότι όλα αυτά ανήκουν στη ζωή, ανήκουν στην καθημερινότητά και το παιδί διψάει να μάθει και πρέπει να μάθει την αλήθεια! "Αλλά η αλήθεια να είναι βαλμένη με τα ρούχα του ήρωα μέσα στο μύθο, μέσα στο παραμύθι. Ντυμένη με τα πολύχρωμα ρούχα του παλιάτσου." Ο φόβος του άγνωστου μπορεί να ναι ο κακός ο λύκος της κοκκινοσκουφίτσας, ένας καταχρηστικός άνθρωπος στη ζωή μας μπορεί να ναι η μητριά της Σταχτοπούτας, ένας τολμηρός διαφορετικός άνθρωπος μπορεί να είναι ο Κοντορεβιθούλης, αργότερα ένας Δαυίδ που τα βαλέ με τον Γολιάθ ή ένας Άγιος που έκανε την αλλαγή στη ζωή του. Ακόμη πιο μετά να ‘ρθει η μυθολογία των Βίκινγκς, της Αιγύπτου, της Ελλάδας και σιγά σιγά να περάσουμε στην αλήθεια, σε ιστορικά γεγονότα, στο παλιά και στο τώρα.
Μέσα από τα παραμύθια και τους μύθους να δείξουμε στα παιδιά μας ποιοι είμαστε και ποιος είναι ο κόσμος μας. Και έτσι το παιδί γλυκά και καλυμμένα αγαπάει τον εαυτό του και αγαπάει τον κόσμο γύρω του!
Στα τρία και στα πέντε και στα εφτά η αλήθεια οφείλει να ναι καλυμμένη. Από τα εννιά και μετά αρχίζει το παιδί να θέλει να δει πιο κάτω από το πέπλο του μυστηρίου και να ψάχνει τον θησαυρό της καθαρής αλήθειας Μέχρι τότε όμως δεν αναζητάει τα γεγονότα και τη γνώση της ανθρωπότητας που κουβαλάν μέσα τους πόνο.
Πείτε μου γιατί να μάθει το παιδί για το σεξ στα τρία του?
Η πικρή αλήθεια είναι για να καλύψουμε τους φόβους και τις ανησυχίες μας από μια αρρωστημένη κοινωνία που εμείς δημιουργήσαμε. Σκεφτήκαμε όμως τι θα κάνει το παιδί με όλη αυτή τη γνώση; Πως θα επεξεργαστεί το μυαλό και η ψυχή του κάτι που από την φύση δεν είναι έτοιμα να το διαχειριστούν;
Γιατί σε αυτή την ηλικία να μην ήρθε από έναν πανέμορφο κόσμο, όπου η μαμά και ο μπαμπάς, του δώσαν ότι πιο όμορφο είχαν για να έρθει κοντά τους; Γιατί να μην είναι ένας πρίγκιπας ή μια πριγκίπισσα που πέρασε από πολλά βασίλεια και ήρθε ο εδώ με δώρα, με ψαλμωδίες, με Αγγέλους ...
Ξέρετε υπάρχουν τρόποι για να προστατέψουμε τα παιδιά μας, ουσιαστικοί και αποτελεσματικοί. Τα παραμύθια και το κοινό παιχνίδι προστατεύουν τα παιδιά. Τα εμπλουτίζουν με ιδέες και αισθήματα, με εργαλεία μαγικά που μόνο εκεί μπορούν να πάρουν. Γίνονται ιππότες, νεράιδες, πουλιά και ζώα, αλλάζουν επαγγέλματα, έχουν μαγικά ραβδιά, δυνάμεις πιο μεγάλες από του Ηρακλή, έχουν ασπίδες φωτιάς και ότι άλλο βάλει ο νους τους. Αυτά αγγίζουν το υποσυνείδητο και το συναισθηματικό κομμάτι και τα οχυρώνουν κάθε μέρα.
Το σωματικό και το νοητικό μπορούμε να το δυναμώσουμε με την στάση μας προς τα παιδιά. Όταν εμείς δεν παραβιάζουμε το σώμα του παιδιού μαθαίνει το ίδιο το σώμα να μην επιτρέπει ποτέ καμία παραβίαση! Από την πρώτη μέρα μπορούμε να μιλάμε στο βρέφος τι κάνουμε με το σώμα του π.χ θα σε αλλάξω πάνα για να είναι το σωματάκι καθαρό και ούτω καθεξής. Όσο μεγαλώνει δεν το αρπάζουμε για να πάμε κάπου επειδή βιαζόμαστε αλλά το συζητάμε μαζί του. Δεν το βάζουμε να φάει με το ζόρι, ούτε το εκβιάζουμε συναισθηματικά αν αγαπάει την μαμά θα καταπιεί την μπουκιά του. Δεν ζητάμε να φιλήσει την θεία και τον θείο για να είναι καλό παιδί. Αντιθέτως σεβόμαστε το σώμα και την ύπαρξη του έμπρακτα.
Το παιδί με όλα αυτά και χιλιάδες άλλα μαθαίνει επί της ουσίας πόσο ιερό είναι το σώμα του και όλα τα άλλα του είναι ξένα! Καμία νοητική κούραση, καμιά περιττή πληροφορία, κανένας φόβος στην ψυχή του!
Κουράζονται πολύ νωρίς τα παιδιά μας σήμερα και η αλήθεια που βιώνουν κάθε μέρα είναι συνέπεια αυτού: Πολλές πληροφορίες, πολλές φοβίες, λίγες ζεστές στιγμές.
Στα δεκατέσσερα και στα δεκαπέντε έχουμε πλέον εξαρτημένα άτομα στις οθόνες. Είναι μια διαφυγή για να ξεκουράσουν το νου και την ψυχή από τις έγνοιες τους. Επίσης σε αυτές τις ηλικίες έχουμε παιδιά με κρίσεις πανικού ή με κατάθλιψη που συναντάω κάθε μέρα στην δουλειά μου. Ενώ άλλοτε κρίσεις πανικού, φοβίες καταθλίψεις κτλ συναντούσαμε πολύ σπάνια στα τριανταπέντε ενός ανθρώπου, σήμερα είναι ένα συχνό φαινόμενο και για αυτό είμαστε υπαίτιοι όλοι εμείς.
Όπως λέει ο δάσκαλος μου Ιωσήφ Ουζιέλ: "Η αλήθεια πρέπει να ακούγεται από το στόμα του Ήρωα, του Ηρακλή, του Οδυσσέα, της Πεντάμορφης. Και τότε το πεδίο του παιδιού θα παραμείνει ανοιχτό για μια ολόκληρη ζωή..."
(Κομμάτια του κειμένου είναι από τον Ιωσήφ Ουζιέλ)
Comments