Νέες κοινωνικές δομές

Πριν μερικά χρόνια καθώς πηγαίναμε χεράκι-χεράκι με το "ξωτικό" στον παιδικό σταθμό σήκωσε τα μάτια του αναζητώντας το βλέμμα μου και με πολύ σοβαρό ύφος μου είπε:

"Μαμά, εσείς εδώ οι άνθρωποι κάτι δεν κάνετε σωστά με τα χρήματα! Είμαστε εδώ για να τα χαιρόμαστε όλοι και όλα."

Από τότε το θυμάμαι να μοιράζετε όλα του τα πράγματα με τους φίλους του. Ότι θέλει το ζητάει για ένα χρονικό διάστημα και δίνει στους φίλους του ότι εκείνοι θέλουν από τα δικά του .

"...έτσι χαιρόμαστε όλοι!"

Την ανάγκη του αυτή την εφαρμόζει πλέον με όλους τους ανθρώπους!

Αν πάλι θεωρήσει ότι έπαιξε αρκετά με κάποιο παιχνίδι το δωρίζει σε κάποιον που θεωρεί ότι θα χαρεί πολύ!

Προχθές πάλι ένα αριστούχο δεκαεξάχρονο πλάσμα μου λεγε με πόνο ψυχής πόσο μωρό είναι το παιδαγωγικό μας σύστημα και πόσο απογοητευμένη είναι από τους εκπαιδευτικούς που πιστεύουν οτι μπορούν να φέρονται στα παιδιά σα να ναι ζώα ενώ οι ίδιοι απαιτούν σεβασμό. Πόσο η ίδια αναζητάει πρότυπα, αξίες, ήθος... και πως καλούνται οι μαθητές να εκπαιδεύσουν τους παιδαγωγούς τους στην ανθρωπιά, στην ενσυναίσθηση, στην μη βίαια επικοινωνία, στην αγάπη.

Άπειρες τέτοιες ιστορίες γεμάτες σοφία και αγάπη για έναν κόσμο πλούσιο σε αισθήματα, ισότιμο, ελεύθερο, αληθινό άκουσα και είδα από τα παιδιά. Και κάθε φορά το συναίσθημα μου είναι ίδιο:

Πότε θα ήμαστε έτοιμοι;