Αχ αυτά τα νιάτα

Περάσαν αρκετές Κυριακές και η ζωντάνια, το γέλιο, η σπιρτάδα και η ειλικρίνειά τους με συντροφεύουν καθημερινά. Πλάσματα καθαρά που πραγματικά λίγοι αντέχουν την κόψη της ειλικρίνειας τους. Αυθάδη τα λέμε, ανυπόφορα, εγωιστικά.....

Μα αν δεις καλά θα δεις πως αναζητάνε κάτι το πιο όμορφο, πιο καθαρό, πιο βαθύ και ουσιαστικό απ αυτό που εμείς απερίσκεπτα τους προσφέρουμε.

Οι γονείς είναι συχνά σε απόγνωση, χαμένοι οι ίδιοι από την ζωή, νιώθουν πως χάνουν και τα παιδιά δίπλα τους, χάνουν τον έλεγχο, την εξουσία και το βάθρο τους, χάνουν όλα όσα προσέφεραν με τόσο κόπο και αγάπη σε αυτά.

Για αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε δράσεις σύνδεσης με έφηβους και τους γονείς τους. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκε μια πενταμελής οικογένεια. Ήταν πολυτέλεια για όλους μας, είχαμε χρόνο να γνωριστούμε, να ανταλλάξουμε κουβέντες και να περάσουμε ουσιαστικές και ποιοτικές στιγμές μαζί. Να αναζητήσουμε πως είναι να σε αποκλείουν, πως είναι να εμπιστεύεσαι, πως είναι να δημιουργείς μαζί; Ανάψαμε φωτιά, ψήσαμε ψωμάκια παίξαμε με αυτοσχέδιες μπάλες και μόλις άρχισε η βροχή χωθήκαμε μέσα στο πυκνό του δάσους, μέχρι την επόμενη φορά.

Ευχαριστώ, τον καθένα ξεχωριστά, από καρδιάς γιατί είχαν την διάθεση να κάνουν κάτι καινούριο, να τσαλακωθούν, να βγούν από τα τετριμμένα. Οικογένειες σαν αυτές είναι που κάνουν βήματα μπροστά, γιατί οι γονείς ακολουθούν το κάλεσμα των παιδιών τους.... στην καινούρια πραγματικότητα, στο πιο φωτεινό τώρα! Σας ευχαριστώ!