Εγκυμοσύνη,τοκετός και ψυχική υγεία του παιδιού

Σήμερα θέλω να μιλήσω για ένα λεπτό θέμα, που είναι η σχέση της εγκυμοσύνης, της γέννας και της ψυχικής υγείας του παιδιού. Το ακούμε κάποιες φορές αλλά περνάει στα ψηλά γράμματα ή μένει μόνο στο δεσμό της μητέρας και του βρέφους και δεν εμβαθύνει στην μακροχρόνια ψυχική υγεία.

Θέλω να μιλήσω για αυτό γιατί πονάω. Βλέπω και ακούω γύρω μου με τι μεγάλη ευκολία παροτρύνουμε μια μαμά και μια οικογένεια να επέμβει στην φυσική πορεία της εγκυμοσύνης ακόμα και αν δεν είναι ιατρική ανάγκη. "Κάνε την επισκληρίδιο μην κάνεις την σκληρή", "Έκανα πρόκληση και μέσα σε δυο ώρες είχα γεννήσει. Μη φοβάσαι δεν είναι τίποτα."

Παράλληλα στο γραφείο μου έρχονται καθημερινά μανούλες με μικρά παιδιά που έχουν εμφανίσει ψυχολογικά θέματα. Παιδάκια φοβισμένα, αγχωμένα, με τον πόνο χαραγμένο σε όλο τους το σώμα, άλλα επιθετικά, άλλα υπερκινητικά, άλλα αμίλητα, άλλα φοβισμένα... Στην τελική παιδιά που απλά κάπου πληγώθηκαν, κάπου δεν μπόρεσαν μαζί με την οικογένεια να διαχειριστούν μια κατάσταση.

Καθώς παίρνω το ιστορικό τους, για να δω όλη την εικόνα της οικογένειας, διαπιστώνω πως είναι συχνά μαμάδες που δεν κατάφεραν για διάφορους λόγους να δεθούν βαθιά με το παιδί τους το πρώτο διάστημα της κοινής ζωής τους, να κάνουν δηλαδή το λεγόμενο bonding.

Κοινός παρανομαστής αυτών των γυναικών είναι το άγχος ή τα βαριά συναισθήματα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και ο τοκετός που έχει πραγματοποιηθεί με εξωτερική επέμβαση και κάτω από πιεσμένες ψυχολογικές συνθήκες.

Καθώς το ψάχνω διαπιστώνω πως σε πειράματα με ζώα, μελέτες, μπόρεσαν να δουν καθαρά ότι μια επιβαρυμένη εγκυμοσύνη δημιουργεί λιγότερα κύτταρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα του παιδιού. Επίσης σε μια τέτοια κατάσταση δυσκολεύονται να ολοκληρωθούν νευρικές συνάψεις στο μετωπιαίο λοβό του παιδιού. Οι ορμόνες σεροτονίνη και η ωκυτοκίνη μειώνονται αισθητά, η αμυγδαλή μεγαλώνει ενώ ο υποθάλαμος παραμένει πιο μικρός.

Όλα αυτά είναι κέντρα υπεύθυνα για την κοινωνική συμπεριφορά και για τον τρόπο μάθησης ή είναι ορμόνες που ρυθμίζουν την ικανότητα διαχείρισης των συναισθημάτων και της ενσυναίσθησης.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι μια δύσκολη εγκυμοσύνη φέρνει συχνά δυσκολίες μάθησης και δυσκολίες συμπεριφοράς ή ένταξης σε ένα σύνολο.

Ό αγαπημένος μου Renggli λέει: "Όλα τα έντονα συναισθήματα, όλες οι σωματικές αντιδράσεις, όλες οι καταστάσεις άγχους και οι ασθένειες είναι παράγωγα της εγκυμοσύνης και του τοκετού"

Ο τοκετός είναι επίσης μια διαδικασία από την φύση ολοκληρωμένη και αρμονική. Οποιαδήποτε εξωτερική παρεμβολή δημιουργεί αναταραχή.

Τα βρέφη αισθάνονται το άγχος, τον πόνο, την μοναξιά, την θλίψη, την παραβίαση κατά τη διάρκεια της γέννας ή μετά τη γέννα σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Σήμερα για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι στον κόλπο μια γυναίκας βρίσκονται χιλιάδες νευρικές απολήξεις που κατά την διάρκεια του τοκετού και το πέρασμα του βρέφους, δίνουν το σήμα στον εγκέφαλο της μητέρας ότι το παιδί έρχεται στον κόσμο. Αν αυτό το σήμα λείψει κατά τη φάση της εξώθησης, το σώμα δεν λαμβάνει την πληροφορία ότι έχει γεννήσει παρά μόνο ο νους. Ως συνέπεια το σώμα από μόνο του απελευθερώνει λιγότερη ωκυτοκίνη ή αλλιώς την ορμόνη της αγάπης, της γαλουχίας και της πληρότητας και δεν μπορεί να κάνει εύκολα την βαθιά σύνδεση με το παιδί.

Δεν θέλω να γεμίσω με ενοχές τις μανούλες που περάσαν δύσκολα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ή σε αυτές που έπρεπε να κάνουν καισαρική, ούτε καν σε αυτές που επέλεξαν να κάνουν οποιαδήποτε επέμβαση γιατί είμαι σίγουρη ότι η καθεμιά έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Απλά θέλω να ευαισθητοποιήσω και να γνωστοποιήσω ότι ο τρόπος που συνδέονται οι ψυχές μας είναι τόσο λεπτός και τόσο όμορφος ταυτόχρονα.

Είναι τόσα πολλά που δεν βλέπουμε και τόσο πολύμορφα συνδεδεμένη η ψυχή με το σώμα που θέλει ενημέρωση και σεβασμό.

Θεωρώ πως οφείλουμε όλοι να φροντίζουμε για την υγεία όλων, να σεβόμαστε το σώμα και τις επιλογές κάθε μανούλας και να μην παροτρύνουμε επιφανειακά γρήγορες, ανώδυνες λύσεις. Ας είμαστε φως και αγάπη για τις μανούλες και τις οικογένειες δίπλα μας όχι μόνο για την εποχή των Χριστουγέννων αλλά όλο το διάστημα, όλο το χρόνο.

Σας φιλώ όλους

(Τα παραπάνω δεν είναι μόνο δικές μου διαπιστώσεις αλλά τα επιβεβαίωνουν με πολύχρονες έρευνες η Bandel, o Chamberlain, o Verny, η Van den Berg, Barker)