Βάλλονται τα πνευμόνια ή το πνεύμα μας;

Είναι μια βροχερή μέρα σήμερα και ο ζωντανός ήχος της με ξύπνησε. Κάλεσμα για τσάι στον κήπο ένιωσα. Έβαλα αδιάβροχο και βγήκα έξω με την ζεστή κούπα στο χέρι να κοιτάζω τον άγριο καταπράσινο κήπο μας.

Αναπνέει σκέφτηκα. Και μαζί με αυτόν άρχισα και εγώ να κάνω βαθιές εισπνοές. (Πόσες φορές μέσα στη μέρα έχω την αίσθηση ότι ξεχνάω να αναπνεύσω;) Ένιωσα ανανεωμένη με μερικές ανάσες. Ένιωσα το έξω αλλά και το μέσα σε αρμονία. Εισέπνευσα κάτι από έξω που μου δίνεται σαν δώρο και επέστρεψα το δικό μου δώρο ζωής προς τα έξω.

Η αναπνοή και τα πνευμόνια είναι τα πιο κοινωνικά μας όργανα. Μέσα από την αναπνοή που εκπνέουμε και εισπνέουμε επικοινωνούμε καθημερινά με χιλιάδες πλάσματα. (ανθρώπους ζώα, φυτά... ),συνδιαλεγόμαστε με το καθένα.

Η αναπνοή είναι ο πιο θεϊκός τρόπος μη λεκτικής επικοινωνίας. Και να που τώρα ένας τοσοδούλης μικροσκοπικός ιός ήρθε να ταράξει αυτή την ανέμελη επικοινωνία, να μας απομονώσει, να μας βάλει μέσα. (...) Και έτσι βρεθήκαμε μέσα με αντίτιμο να αφουγκραστούμε.

Σήμερα δεν κελαηδούν τα πουλιά και οι ελάχιστες μέλισσες είναι άφαντες. Κανα δυο γεωσκώληκες πήρε το μάτι μου. Τι πλάσματα και αυτά, χωρίς μάτια, χωρίς κεφάλι, χωρίς χέρια και πόδια ζουν και παράγουν έργο στον μικρό μας κήπο. Συχνά στις προσευχές μου ευχαριστώ όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα για την συνεισφορά στη ζωή.

Σκέφτομαι ότι κάποια λιγότερα τυχερά από αυτούς τους γεωσκώληκες ή τους κότσυφες του κήπου "φωνάζουν" με τον δικό τους τρόπο ότι τα μεταχειριζόμαστε βάναυσα και βαθιά ανήθικα. Τα ζώα για παράδειγμα, τα έχουμε κλεισμένα σε στενά κλουβιά, το ένα πάνω στο άλλο, αρπάζουμε τα μικρά τους και αρμέγουμε το γάλα τους όλο τον χρόνο. Δεν βλέπουν ήλιο, η χορτάρι αλλά αντί για αυτό τα ντοπάρουμε με αντιβιώσεις και φάρμακα για να μείνουν στη ζωή.

Και σε αυτή τη σκέψη χρειάστηκε να εισπνεύσω βαθιά γιατί κάπως έτσι δε γίνεται και η δική μας η ζωή;

Βάζουμε τα παιδιά μας μπροστά στις οθόνες, κάνουμε τα μαθήματα του σχολείου διαδικτυακά στο όνομα της προστασίας, τα αφήνουμε κλεισμένα για εβδομάδες μέσα και δεν σκεφτόμαστε πως ταυτόχρονα τα βλάπτουμε ίσως πιο βαθιά. Παραμύθια, παιχνίδια, φίλοι, δραστηριότητες εξωσχολικές και σχολικές γίνονται μέσα από τα tablets και τις οθόνες των υπολογιστών. Και η αλήθεια είναι πως αυτά δεν γίνονται μόνο τώρα στην εποχή του ιού αλλά όλο και πιο πολύ, όλο και πιο συχνά , όλο και πιο επίσημα!

Tα μικρά σώματα των παιδιών και οι εύθραυστες ψυχές τους είναι σημαντικό να ζουν την ζωή ,όπως είναι και όχι μια φθηνή ηλεκτρονική απομίμησή της. Η υγεία και η ανάπτυξη δεν είναι ο εγκλεισμός και τα εμβόλια, αλλά ο ήλιος, ο αέρας, η φύση, η κίνηση, το παιχνίδι και η μάθηση που πηγάζει από μέσα. Η φύση λοιπόν, οι συνάνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά καθένα από αυτά διαδραματίζουν το δικό τους ρόλο στην ανθρώπινη ανάπτυξη. Και δεν είναι ρομαντικές σκέψεις αλλά πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένες.

Για παράδειγμα ένα παιδί μαθαίνει τη γλώσσα όχι μόνο μέσω της ακοής και της όρασης. Τις λεπτές διαφορές τις κάνει η δια ζώσης ομιλία, η οποία προκαλλεί τις φωνητικές χορδές του παιδιού να πάλλονται. Αυτό τον παλμό και τη λεπτή μάθηση της γλώσσας δεν τον δημιουργούν τα ηλεκτρονικά μέσα, γιατί το ηχητικό φάσμα των ηχείων δεν μπορεί να φτάσει αυτό της δια ζώσης ανθρώπινης φωνής. Αλλά και πριν από αυτό για να φτάσει να μιλήσει ένας άνθρωπος εξελικτικά πρώτα πρέπει να σταθεί, να ισορροπήσει, να δυναμώσει. Ο λόγος και το σώμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Και για να σταθεί, να ισορροπήσει ο καλύτερος τρόπος είναι η παραμονή στη φύση, με τα χιλιάδες διαφορετικά εδάφη της, τις υφές, τα εμπόδια...

Στα αλήθεια θέλω να πω πως η ζωή είναι πολυδιάστατη , πολύμορφη, πολύπλευρη, πολύχρωμη και απόλυτα θεϊκή!!

Και ο μικρός άγριος κήπος μας, που σφύζει από ζωή σήμερα αυτό μου βροντοφώναξε: "Πάρε τα μέτρα σου, αλλά ζήσε κοντά στη φύση σου. Κάνε αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, στο σώμα, στην ψυχή και στο πνεύμα σου. Θυμήσου ότι είσαι άνθρωπος."

Με αγάπη, Λαμπρινή

Παιδαγωγική και οικογενειακή σύμβουλος, ψυχοθεραπεύτρια για παιδιά και εφήβους.